متن ترانه مست اتکردسم
تو مست اتکردسم، مستور منینگ بش
شـراب اتـدسـم و زهرم مده بش
جـوونـی نـیـنـگ هـمـیـشـه بر مو و تو
کـمـی رحمت بکه جان و دل لش
نه مـست خـمـرم و مست تو هم یار
چـو خـاری در کف دست تو هم یار
بـدا بـبـش بـر مـو تـو هـمـچـو لـیـلـی
که مجـنـون چـش مست تو هم یار
پـس پـرده مـنـیـنگ، چـهرت مپوشان
دلـم غلـغل زتای چون دیگ جوشان
چـشـت گـویـا پـیـالـه مـی فـروشـان
انـه هش که دل مو تش اتدده بش
اگـر چـه ظـاهـرا غـرق در شـرابـم
ولـی افـسـوس که بـاطـن دل کـبـابم
شـرابـی مـثـل تـو از کـو بـیــابــم
دو صـد پـیـغـام تـدم جـوابـی نـاتـش
تـو هـش سـرور گـل در بـاغ و گلزار
دل عـاشـق خـوت بـشـتـر مـیـازار
اتـم تـه پـش اَ ویـسـم با چـش زار
اشـاره تـه کـنـم تـنـم و نـاتـش
کـجـا رفـت آن همه مـهـر و محبت
کـجـا آن بـوسـه های گـوشـه خلوت
نـمنـد از تـو برام جـز رنج و حسرت
جـواب حـق تـعـالـی چـه اَ واتـش
«محمد ازهرالدین داغ لبندان»
